Doordat de opa van Jean een marskramer was woonde de familie op diverse plekken in het Limburgse. Uiteindelijk vestigde zij zich in het Witte Vrouwenveld. Hier groeide Jean op en leerde hij al snel muziek spelen op gitaar en speelde in de jaren ’50 in het dansorkest De Swing Stars. In het patronaat in het Witte Vrouwenveld leerde hij in 1959 Fien Crijnen (1940)  kennen.

In het dansorkest Swing Stars uit Maastricht speelde door de jaren heen o.a. Martin Koekkelkoren (clarinet, tenor-sax), Jean Innemee (zang, gitaar, string-bas), Math Delvoux (trompet), Peter Limpens (clarinet, alt-sax), Berry Nollé (drums), Loe Ottenheijm (trombone) Tieme Steenhuizen (zang, gitaar), Math Pieters (trompet), Fons Cuypers (drums), Jef van Eysden (zang, gitaar, banjo), Ben Bemelmans (drums), André Bons (piano en orkestleider).

Eind jaren 50 moest Jean onder de wapenen als marinier en kreeg in Nieuw Guinea onval waardoor zijn pols verbrijzelde en het gitaar spelen moeilijker werd. Na een jaar revalidatie in Doorn ging Jean verder spelen op een contrabas (omdat dit makkelijker was) in The Mosam Skiffle Group (1959). Die groep bestaat uit Math Vrijens (zang, gitaar), Willy Beussen (gitaar, zang) Henry Nafzger (gitaar, zang), Jack Innemee (drums), Jean Innemee (contrabas, zang). In februari 1960 hadden zij een eerste radio-optreden en op 25 juni 1960 wonnen zij van de 400 deelnemers een talentenjacht en deze werd uitgezonden op de Nederlandse televisie. Nummer 2 in deze talentenjacht was ‘Maddy Bleize en zijn Comets’. In 1962 maken zij een LP.

Diezelfde Maddy (Mathy Bleize) treedt in 1963 toe tot The Mosam Skiffle Group en veranderden zij de naam naar The Walkers.

Op 15-6-1963 trouwen Jean en Fien en 2 weken later (29-6-1963) was er het eerste optreden van The Walkers. De bezetting is dan als volgt: Math Vrijens (gitaar, zang), Fred Limpens (gitaar, trompet, zang en ging in 1967 solo als Freddy Cash) Pie Limpens (saxofoons), Maddy Bleize (accordeon, drums, zang), Jean Innemee (basgitaar, mondharmonica, zang).

Na 9 jaar bij de ouders van Fien te hebben gewoond kochten Jean en Fien in 1972 een grote boerderij in het maasdorp Itteren. In het begin werden ze daar door de lange haren, muziekmakend, grote auto rijdend, aangezien voor ‘hippie’.

In 1972 treedt gitarist Rene Innemee (broer van Jean) toe tot The Walkers en krijgen zij het alsmaar drukker. Om aan de aanvraag van optredens te kunnen blijven voldoen richten Jean en Conny Peters in 1973 het artiestenbureau Mosam Productie’s op zodat zij meerdere dansorkesten in hun portefeuille hebben. Dit is zeer succesvol en door de groei laat Jean Innemee zich daarom vervangen door John Coenen (basgitaar, gitaar, zang).

Fien had ook haar aandeel in Mosam Produkties. Zij vertelde: “Mijn werk bestond voornamelijk uit het bezoeken van de dancings en natuurlijk de plaatsing van de groepen in deze zaken. Ik was veel onderweg, tot Friesland aan toe en moest dan in een hotel overnachten om de volgende dag weer verder te gaan. Gelukkig met goede resultaten. Thuis gekomen wachtte er een enorme klus om de contracten uit te werken, niet zoals nu op een computer maar met een typemachine met 5 vellen carbonpapier tussen de blaadjes. En ieder contract weer opnieuw alle gegevens invullen. Maar het was een geweldige tijd en de verstandhouding met de groepen is altijd heel goed geweest. In 1975 werd dochter Sylvia geboren een stopt Jean bij The Walkers. Hij heeft toen veel werkzaamheden van mij overgenomen.”

Jan Hendriks (journalist) vroeg in 1975 aan Jean Innemee, waarom hij geen nummers in het dialect zong. Jean antwoordde “dat is toch niet mijn genre”. Toen Jan Hendriks een tijd later met zijn vrouw een dancing in Valkenburg bezocht, en ze daar Jean Innemee tegenkwamen, sprak deze hem weer aan op zijn voorstel om eens in het Limburgs te zingen. “Als jij iemand vindt die teksten schrijft, dan doen we het.” Aangezien Jan Hendriks geen tekstschrijvers kende, en zich op een avond tijdens zijn vakantie in Duitsland verveelde, besloot hij zelf een tekst op papier te zetten. Zo rolde midden jaren zeventig de tekst voor het nummer ‘Koempel Sjeng’ uit de pen en was Carboon geboren. De groep werd gevormd door Jean Innemee samen met Conny Peters, Henk Steyvers en Ben Erkens. Maanden lang moesten de leden oefenen op het dialect waarin de liedjes werden gezongen.  Zij brachten twee langspeelplaten uit, geschreven in de streektaal van Heerlen, over het Limburgse mijnwerkersleven “Witste nog koempel?” in 1976 en “D’r letste koempel deet de lamp oet” (1979).
Later in 2016 heeft Carboon op initiatief van Joep Pelt nog enkele keren opgetreden in het Theater. Jean was inmiddels overleden en werd daar vervangen door zijn broer Rene Innemee. Jan Hendriks (die tenslotte alle nummers geschreven heeft) deed de presentatie, ondanks dat hij toen al ernstig ziek was. Jan overleed in 2018.

Met zijn carnavalshit Vaan Eysde tot de Mookerhei won Jean samen met de drie groepen The Walkers, Classics, Rainbow in 1976 het eerste Limburgs Vastelaovesleedjes Konkoer. Dit nummer werd geschreven door Bert Salden en de muziek door Jean Innemee.
In 1977 richte Jean Innemee samen met Conny Peters, Charly Prick, Pierre Beckers en Erwin Musper platenmaatschappij Marlstone op, gevestigd in Kasteel Borgharen. In 1984 verkoopt Erwin Musper zijn aandeel in Marlstone. Ook Charly Prick en Pierre Beckers verlaten in die jaren Marlstone. Vanaf 1987 krijgt Marlstone een succesvol vervolg met Beppie Kraft en Conny Peters als directie.

In 1980 brengt Jean solo de single “no more corn” uit die eerder ook al op plaat gezet werd door The Walkers, en in 1982 brengt Jean een eigen album uit ‘Niks Veur Hollenders’. In 1988 laat Jean zich ondersteunen door zijn voormalige band The Walkers en brengt de single ‘Indian Dance’ uit (ook eerder al door The Walkers uitgebracht). Jean zit niet stil, blijft nummers schrijven en zeer actief in de muziekbusiness. Ook schrijft Jean een roman over de nadagen van de bokkenrijders “De Caris Kronieken” maar  deze is nooit gepubliceerd.

In 1994 brengt Carboon nog een cd uit met de titel “De Bokkeriejers” (Teksten geschreven door Jean en muziek door Dick van Altena) en in 1999 de cd “Van heuére zégke… “.
Eind jaren ’90 is er dan The Mosam Skiffle Train bestaande uit Jean Innemee (zang, bass, guitar), Peter Houben (zang, gitaar, banjo, bluesharp), Mathy Bleize: (zang, wasbord, accordeon), Michael Hamane (zang, gitaar), Bärbel Ehlert  (viool, accordeon, gitaar), Jules Bartels (drums, wasbord, accordeon). Ze brengen 4 cd’s uit (Rent Party 1999, Black Water 2002, Twice Bitten Three Times Shy 2004, Danse Danse 2005).

December 2006… Jean wordt ziek…
In de 8 maanden dat hij ernstig ziek is regelde Jean alles zelf omtrent zijn overlijden en nam nog één keer het nummer “there’s no more corn” op samen met de groep “Vooks”. Dit nummer is in 2008 verschenen op de cd van Vooks “When The Fish They Fly…”.

Jean is op 1 augustus 2007 overleden en is begraven op natuurbegraafplaats Bergerbos te Sint Odiliënberg.