Vanaf het moment dat The Walkers in 1970 een hit hadden in Nederland (en heel veel andere landen)  met “There’s no more corn on the brasos” betekende dat voor hun dat het spelen van maandcontracten voorbij was. Ze konden nu “ambulant” gaan spelen, ieder optreden in een andere dancing of discotheek. Veel gevraagd als ze waren wilde men The Walkers het liefst iedere maand een keer boeken maar dat was natuurlijk niet mogelijk. Een keer per drie maanden wel en zo ontstond het idee om zelf orkesten te gaan werven en te coachen om zo die behoefte aan te vullen. Dat was dan ook de reden om een firma op te richten, Mosam muziek-produktie’s (in 1973) met de firmanten Jean Innemee en Conny Peters. Jean Innemee en zijn vrouw Fien voor de boekingen en Conny Peters deed naast kantoorwerk het repetitie bezoek.

Al gauw noemde men zulke bands top 40 bands, een soort levende jukebox (“als je je ogen dicht doet is het net of je de plaat hoort”). De eerste waren Windmill (het latere Partner) en Rainbow. Het ging daarna zo snel dat er op kantoor iemand extra nodig was, dat werd Jan Arntz en later kwam daar José van Enteren bij.

Uiteindelijk bestond het Mosam bestand uit de volgende groepen:

• The Walkers (The Press)
• Windmill (Partner)
• Rainbow (Leon Haines Band)
• Outlaws (Total loss)
• Joy
• Spirit
• Dayglow
• Csardas
• Quasimodo

Legendarisch zijn de jaarlijkse Mosam fuiven en de trip naar Londen in de bus van Daan Smit. In Soho waren boetieks waar je hippe kleding kon kopen.

Ook deden de bandleden geregeld mee met de Broons sessie’s op Fort Sint Pieter, de bekende muziekreünies vanaf 1975. In de Dominikanerkerk is er gespeeld waarvan ook beeldmateriaal bestaat. Al met al een geweldige tijd waar alle betrokkenen met veel plezier op terug zullen kijken.

Anno 2016 schrijft Fien Innemee: Mijn werk bestond voornamelijk uit het bezoeken van de dancings en natuurlijk de plaatsing van de groepen in deze zaken. Ik was veel onderweg, tot Friesland aan toe en moest dan in een hotel overnachten om de volgende dag weer verder te gaan. Gelukkig met goede resultaten. Thuis gekomen wachtte er een enorme klus om de contracten uit te werken, niet zoals nu op een computer maar met een typemachine met 5 vellen carbonpapier tussen de blaadjes. En ieder contract weer opnieuw alle gegevens invullen. Maar het was een geweldige tijd en de verstandhouding met de groepen is altijd heel goed geweest. Toen Jean in 1975 gestopt was bij The Walkers heeft hij veel werkzaamheden van mij overgenomen.