Interview met René
 op 15-11-2006 door 
Hans van Hassel

H: René, unne echte Mestreechteneer. Hoe ben je in de muziek terechtgekomen Zit het in de genen Muzikale familie
R: Ja, vader speelde saxofoon en mandoline en was in die tijd dirigent van een mandolineclub bestaande uit zon 50 man en wat te denken van mijn broer Jean, zijn capaciteiten zijn ondertussen bekend. Aan hem heb ik heel veel te danken. Toen ik zon jaar of vijf was, repeteerde de Mosam Skiffle Group bij ons in de huiskamer, toen had je nog geen repetitielokalen zoals nu. Dat was de enige avond dat ik langer mocht opblijven. Ik zie het nog zo voor me: een Grundig bandrecorder waar een mengkastje op aangesloten was, waar je vier microfoons kon inpluggen en dat was in die tijd de zanginstallatie. Microfoons opgehangen aan een wasdraad midden in de kamer (voor statieven was geen geld ) en dan bijna iedere week een avond steeds weer de zelfde nummers. Ik vond het geweldig om de muziek te horen en keek bijna alleen maar naar Henry Nafzger, de toenmalige gitarist van de groep en probeerde de dag erna de nummers na te spelen. Jean heeft mij hier enorm mee geholpen en oefende een à twee keer per week met mij om mij een tweetal akkoorden te leren, D en A ,voor de kenners en na een paar weken kon ik Tom Dooley spelen

H: Ik heb ooit gehoord dat jij zelfs op vijfjarige leeftijd al met een gitaar op de bühne stond.
R: Helemaal juist. Ik speelde toen bv. al Cotton Fields, The Midnight Special en Tom Dooley. Maar op talentenjachten (teenagershows) speelde ik altijd een aantal nummers van Tom Manders (DORUS) waar ik als klein kind enorm fan van was. Volledig gekleed met stofjas, hoed, snor en handschoenen zonder vingers.

H: Veel “wetenswaardigheden” zijn verwerkt op de site maar natuurlijk zijn er altijd nog wel zaken die menigeen niet weet en die vandaag aan bod komen.
R: Wie weet ..

H: René kun je aangeven in welke bands je gespeeld hebt voordat de Creedence Revival Band in beeld kwam
R: De eerste band was Blitz & Whoom met jongens als Harrie Keersemaekers, Wielly Pluimen en Leo van Gelder, een band die nummers maakte van The Tremeloes, The Fortunes, Argent en vele andere bands uit die tijd. De groepen waar we nu samen mee op grote festivals zitten. Daarna veranderde de groep de naam in Fresh Garbage (samen met Bert, Peter, Hans van Eck en Jan Dutz), waar we meer en meer de kant op gingen van Frank Zappa (nog altijd een van mijn grootste idolen), Moby Grape, Velvet Underground, Super Sister etc. Om de commerciële markt te veroveren hadden we een Nederlandstalig rocknummer opgenomen, Milly hadden we nooit moeten doen maar dat was de enige manier om in de studio te komen.

H: En dan The Walkers
R: Jawel, ontzettend leuke tijd, maar af en toe ook een heel moeilijke tijd. Ik kwam uit een amateur-bandje en moest toen in een keer professioneel gaan werken. Je moet je voorstellen dat je denkt!!. dat je Zappa kan spelen en dan moet je in een keer Olé Guapa van Malando gaan spelen! Dat is toch shitmuziek  dacht ik toen!! Jammer dan! Ik kon de akkoorden echt niet volgen het waren er ook zoveel. The Walkers is gewoon een heel goede leerschool voor mij geweest.

H: Ik denk ook een drukke tijd.
R: Ook dat.we speelden met The Walkers in het hele land, België, Duitsland en Frankrijk.We speelden gemiddeld 3 à 4 maal per week en de rest van de dagen zaten we in de studio voor onze eigen nummers en voor heel veel andere artiesten. In die tijd was de bouzouki een heel populaire klank geworden door de hit van The Walkers My darling Helena en ik was een van de weinigen die in het bezit was van dit instrument. De “Zangeres Zonder Naam”, Kees & Marianne, Sandra & Andres en vele anderen wilden die sound op hun plaat hebben en zodoende was ik bijna iedere dag in de studio in Weert.

H: Na The Walkers
R: Na een aantal jaren was ieder lid van de band vervangen door andere muzikanten en ontstond er een nieuwe muziekstijl die geheel verschilde van die van The Walkers. Jantje Fransen (onze drummer) kon zich hierin niet vinden en Walter Nita werd de nieuwe drummer van de nieuwe band The Press. Al snel wisten wij dat Walter de frontman moest worden van de band en Willy Bronzwaer nam de stokken over. In de korte tijd van het bestaan van The Press hadden we toch 2 vette hits: Cantara Pepe en Im Gonna Shoot The Deejay. Na een drietal jaren stopten we met de band wegens het uitblijven van een nieuwe hit en begonnen we met Conny Peters, Michel Nita, Peter Groenendal en Jo Robeers de band Pepperbox, die we later omdoopten in Dance Dance. Een beetje een vervolg van The Walkers, later noemden we de band ook weer The Walkers (toen met Loek van Heijster op drums en André Smit op bas), maar ook hier was ik na een aantal jaren het discotheekleven een beetje (lees behoorlijk) zat!!!! en besloot voor mijzelf een à twee jaar te stoppen met muziek maken. Maar ik was net twee weken thuis toen ik telefoon van Walter Nita kreeg – die toen met de band Underberg toerde – met de vraag: We zoeken een gitarist-zanger bij de band, heb jij zin om Gordon Smith te vervangen en drie weken later stond ik alweer op het podium. Na een aantal geweldige jaren met Underberg en Johnny Walker & the Jack Daniels Band zijn we begonnen met Three of a Kind dat inmiddels alweer zon 12-13 jaar bestaat.

H: En dan The Creedence Revival Band.
R: Ik denk dat we zon 3 à 4 jaar bezig waren met Three of a Kind toen het idee ontstond voor CRB. Bij het begin nooit gedacht dat het zou uitgroeien tot hetgeen het nu is. We hebben in de loop der jaren vele fans gekregen en het blijft een plezier om nog steeds voor uitverkochte zalen te spelen.

R: Nu even wat anders..je hebt alle mensen van de band een interview afgenomen. Voor de afwisseling wil ik jou enkele vragen stellen. Hoe komt een Brabander aan zijn voorliefde voor “t Limburgse”
H: Kan het niet helemaal verklaren ..taal, mensen, landschap. Voorliefde geldt overigens voor het zuiden van Limburg.

R: Vanwaar uitgerekend je voorkeur voor The Walkers.
H: Tijdens een van onze vele vakanties in Limburg heb ik kennis gemaakt met Maddy Bleize (die herkende ik van een hoes van een LP welke ik kort daarvoor had gekocht). Ik praat hier over ongeveer 30 jaar geleden! Deze kennismaking is eigenlijk de eerste aanzet geweest tot het kopen van meerdere platen.

R: Creedence Revival Band
H: +/- 8 jaar geleden kwam ik jouw naam tegen op de CDs van de Revival Band en “zoe ist gekome”. Ik ben daarna de Creedence Revival Band gaan volgen.

R: Hoe ben je met de site bekend geraakt
H: Tijdens een van de optredens ben ik in contact gekomen met Wil Dumont die mij vertelde over de site.

R: Ondertussen is de site behoorlijk uitgebreid.
H: Inderdaad. Neem de Bio/Discografie, deze is aangepast/aangevuld en is in feite een opsomming van alle platen en Cds welke ik bezit van The Walkers, jouw persoontje etc.. Bij het aanpassen is Theo Solberg, de webmaster, de grote en deskundige hulp.

R: Ik neem aan dat je er op deze manier wel een drukke bezigheid mee hebt.
H: Klopt. Een drukke hobby! Daar komt bij dat ik al jaren bij een behoorlijk aantal optredens van de band aanwezig ben. Per jaar rijd ik gemiddeld 2500 kilometer om de band te zien spelen. Een opmerking wil ik hierbij maken. Ik ben geen speciale Fogerty-fan maar een fan van René Innemee én de band natuurlijk.

R: Dank je. Fijn compliment.
H: Twee opmerkingen wil ik nog maken voordat ik het weer overneem. Het is tenslotte een interview met jou.
A) Nooit gedacht dat de zanger die ik vroeger en nu nog steeds bewonder(de) een goede vriend is geworden.
B) Het grootste compliment dat jij mij ooit hebt gegeven: “Jij weet meer van mij dan ikzelf”.
Maar genoeg over mij.

H: Hoe ziet de toekomst van de Creedence Revival Band eruit
R: Over twee jaar bestaan we 10 jaar. In dat jaar zullen we ook met de band evalueren hoe verder te gaan, in welke vorm, met welke frequentie, we zien wel.

H: Zijn er nog plannen voor een nieuwe CD
R: Zou op zich niet verkeerd zijn. Ben momenteel bezig met een nieuwe selectie voor de opvolger van Back to Bayou Têche. Ik denk dat het een CD gaat worden die een stuk toegankelijker zal worden met meer kortere rock-achtige nummers.

H: Verder denk ik dat het de fans een groot plezier zou doen wanneer eerdere plannen om een live DVD te maken weer uit de kast gehaald worden. Iets voor het 10 jarig bestaan
R: Op zich geen slecht idee maar hier zit een behoorlijk kostenplaatje aan vast.

H: Zou het aantrekken van sponsors een idee zijn
R: Wie weet, ik kom hier nog op terug.

Opmerking Hans:
Natuurlijk kan ik uren blijven praten met deze muzikale duizendpoot die al 50 jaar op de bühne staat. Dit heeft niets met een hoge leeftijd te makenhij is gewoon vroeg begonnen! Dit was het interview met de icoon van de Limburgse muziekwereld: René Innemee.
René, bedankt !!

Opmerking René:
Beste Hans, wil ik toch wel nog even een ding kwijt en dat is het volgende: Iedereen prijst altijd mij en de band enorm maar zonder mensen als jij, Theo Solberg, Wil Dumont en de grote schare fans was de groep misschien al lang ter ziele geweest. Het is gewoon een fijn gevoel zon team achter je te hebben staan. Dus bij deze mijn welgemeende dank voor jullie support en hopelijk gaan jullie hier nog lang mee door.